Susuyorum.........
Tek bir cümle söyleyemiyorum
Sanki mühürlü dudaklarım
Sözcükler düşmüyor dilimden
Ve anlamıyorsun beni
Duymak kafi geliyor sana
Oysa ben susuyorum
Fikrimce haberin yok
Hiçbir şeyden
Söyleyemesem de
Aslında ben
Seni seviyorum...
Sabahları
Mahmur gözlerimin arasında
Derin bir çaresizlikle uyanıyorum
Bir intihar sızısı kaplıyor
Senli düşüncelerimi
Ölüm değil derdim
Sensizlikten korkuyorum
Avuçlarımdan biraz su çarpıyorum yüzüme
Şafak sökeli bir hayli olmuş
Kimileri hayat kavgasında
Ben
Ne kavgamla yüzleşebiliyorum
Ne de yarınlarımı görebiliyorum

"günaydın" diyor arkadaslar
Susmak zorunda olduğum bir güne daha
"günaydın" diyorum bende
Bir bardak kaçak çayda buluyorum dermanı
Kül tablası ise hiç boşalmıyor
Bırakmalıyım şu zıkkımı
Ama olmuyor
Sana söyleyemediğim onca şeyi
Rengi olmayan dumanlara
Anlatabiliyorum yalnızca
Sensiz bir şehrin sabahı
İşte böyle acı oluyor
Sonra sorumluluklar gündemde
Güneş'in o kızılcığını görene kadar
Öylesine ve sahte bir gülümsemeyle
Tüm acıları bastırmaya çalışıyorum
Gurbette gönül yarası
Acıtıyor, canım yanıyor
Hep ağlıyorum da
Bir tek gözyaşım akmıyor
Ve ben ağlamanın
O birkaç damladan ibaret olmadığını
Zaman geçtikçe daha iyi anlıyorum
Zaman
Zaman geçiyor
Yine de
Sanki korkaklık
Sanki mecburiyet
Ya da kabullenmişçesine sensizliği
Susuyorum...
Oysa senden metrelerce uzakta
Yaşamın hiçbir anlamı olmadığına inanıyorum
Aslında susuyorum da...
...
...
...seni seviyorum